نحوه فعالیت مغز نوجوانان هنگام انتقادات والدین

 زمانی که فرزندان رفتار اشتباهی انجام می دهند با انتقاد والدین و تنبیه کلامی آنها مواجه می شوند اما اگر والدین بدانند که انتقادات و فریادهای آنان هیچ تاثیری بر فرزندان ندارد، رفتار خود را تغییر می دهند و شیوه جدیدی را برای تعامل با فرزندانشان اتخاذ می کنند.

مطالعات محققان دانشگاه هاروارد و برکلی امریکا نشان می دهد که انتقادات و همینطور فریادهای والدین به منظور اصلاح رفتارهای فرزندانشان نه تنها بر آنها تاثیری نداشته و آنها به فعالیت های گذشته خود ادامه خواهند داد بلکه منزوی تر شدن فرزندان از حضور در جامعه را نیز سبب می شود.

در این مطالعه عملکرد مغزی 32 نوجوان امریکایی 14 ساله مورد بررسی قرار گرفت. در جریان این مطالعه، نوجوانان به مدت سی دقیقه به انتقادات والدینشان که از قبل ضبط شده بود، گوش سپردند.

با پخش صدای انتقادات والدین، فعالیت بخش هایی از مغز نوجوانان که در اجتماعی بودن انسان‌ها یا قدرت درک آنها از اطراف نقش دارند، مختل شده و در زمانی که در حال توبیخ یا تنبیه کلامی بودند دیگر به سخنان والدینشان اهمیتی نمی دادند.

این مطالعه می تواند راه حلی مفیدی برای ارتباط بهتر بین والدین و فرزندان باشد زیرا تنها زمانی این تعامل به بهترین شکل انجام می شود که والدین و فرزندان به دور از هر گونه عصبانیت در هنگام انتقادها به صحبت بپردازند.

محققان معتقدند آگاهی از علت این عملکرد مغز نوجوانان نیازمند بررسی های بیشتر است اما یکی از علت های آن را می توان در پایان دادن به انتقادات و شیوه های تنبیه کلامی والدین دانست.